"Sznur" samochodów..." na ulicy Wolności - widok na wysokości osiedla ZOR-y. 

11 czerwca 2015

moje sokołowskie...

Strony:

Jesteś na tej stronie	Nie każdy to widzi...?	Zachodnie elewacje...
Węgrowska, Wolności...	SOK i Kawiarnia Filmowa	... Bulwar, Magistracka.

 

Pierwszy punkt naszej wycieczki do rodzinnego Miasta.

Przystanek ZOR-y

Jadąc autobusem z Węgrowa prosiłem kierowcę o zatrzymanie się w miejscu gdzie wcześniej był przystanek ZOR-y. Korek na tyle był duży, że udało nam się wcześniej wysiąść i zdążyć na umówione spotkanie na ul. Olszowej. - 

Przystanek ZORy w moich wspomnieniach... - 41 lat temu też wysiadłem na tym przystanku, kiedy zauważyłem podążającą do miasta pięknej urody dziewczę - powiedzieliśmy sobie tak w 1975 r.

Drugi punkt naszej wycieczki 

Co słychać w dawnym "Elżbietowie"?

W tamtych latach z obu stron przejazdu kolejowego tworzyły się dość często korki (przetaczano wagony i zamykano przejazd na dłuższy czas)... 

... i dzisiaj podobny obserwuję  "sznur samochodów" na ulicy Wolności choć tory pokrywa rdza.

Domy kolejarzy w pobliżu przejazdu kolejowego...

... ten sam, a jak inny od zapamiętanego z czerwonej cegły. Odymionych i pokrytych sadzą,  tajemniczych - każdy z historią i legendą miejsca. 

Przede mną panorama zabudowy "Elżbietowa" z lat 1904, powojennej i po 1966 roku - rozbudowy i gruntownej modernizacji fabryki. Powiększenie panoramy tutaj.

Zaznaczyłem wygląd elewacji po odbudowie z 1904 roku - po wielkim pożarze w 1903, w ciągu jednego roku wykonano projekt odbudowy, elewacje zachwyciły wielu swym wyglądem, a jesienią już magazynowano pierwsze "głowy" z cukrem - stożkowe bryły cukru z zaokrąglonym wierzchołkiem były zawinięte w papier i opieczętowaną na spodzie głowy. Każda cukrownia miała swój znak. Cukrownia Elżbietów posługiwała się znakiem w postaci trzech gwiazdek.

Będę powracał pamięcią do tamtych lat w tej galerii.

Jeszcze raz dziękuję życzliwym Osobom za umożliwienie mi obcowania z miejscem dość tajemniczym.

Pierwszy raz zwiedziłem cukrownię w 1957 roku, później kilkakrotnie fotografowałem cukrowników przy pracy i urządzenia przedstawiające poszczególne etapy produkcji cukru.

Lata siedemdziesiąte XX w. Choć na zewnątrz były temperatury minusowe na wyparkach, warnikach... było b. gorąco. Fot. Michał Kurc 

Na mojej trasie zwiedzania był: dawny biurowiec,

- nie znam jego celu użytkowania w projekcie pod nazwą: "Park Przemysłowy SOKOŁÓW PODLASKI" - przypuszczam, że nadal będą w nim biura.

Nie sposób powstrzymać się i zobaczyć, choćby przez okno jednej z hali produkcyjnych.

Obiektyw mojego Nikona rysował futurystyczny widok wnętrza XX-wiecznej zabudowy. Zapewne będzie ciekawie.

Na chwilę oddaliłem się, żeby jeszcze raz spojrzeć na kompleks zabudowy.

Wiele obiecuję sobie po oddaniu w użytkowanie obiektów po cukrowni. Tutaj wg mnie powinny na stałe zagościć najważniejsza dla SOK i miasta grupy amatorskiego ruchu artystycznego.

Bo czym i dla kogo powinien być uroczy zakątek z 1904 roku z oknami prawie pałacowymi nawiązującymi do architektury powiedzmy włoskiego renesansu?

Widok od lewej z zabudowo powojenną. >>> Powiększenie panoramy.

Wygląd kotłowni po przebudowie w 1969 roku. Zdjęcia wykonałem w 1972 roku.

Zaskakujący swą architekturą był także magazyn suszu wysłodkowego.

Był tajemniczą budowlą dla mnie do czasu, kiedy Tata zaprowadził mnie przed nią, wydawała się ogromną - miałem wówczas 8 lat i tak samo odebrałem wizualnie jej wnętrze - panował tam półmrok i specyficzny zapach. Byłem kilkakrotnie w tym budynku. Pamiętam jak promienie słońca kreśliły równoległe różnokolorowe linie tworzące ciekawe obrazy - jakby "drogę do nieba",  - szkoda że Państwo tego nie widzieli.