Szanowny Panie Michale,

Piszę z przeciwległego końca Polski - z północno-zachodnich, lesistych kresów Wielkopolski, którą przed rokiem Pan odwiedził i pięknie udokumentował. Ze wzruszeniem obejrzałam dowody Pańskiej sympatii do Kórnika i poznańskiej Starówki, w pobliżu, której mieszkałam wiele lat, a i dziś bywam regularnie, pracując na poznańskiej uczelni. Szczególnie urzekły mnie Pańskie wizje przyrody (przypomniałam sobie własne spacery nad Liwcem, choć znacznie bliżej Warszawy...) I życia religijnego, a może nawet wiary (temat architektury sakralnej też jest mi bliski; w ubiegłym roku wydaliśmy z przyjaciółmi duży albumowy przewodnik po zabytkowym kościele z naszego miasteczka). Jak Pan widzi, nawet wędrowiec z dalekich stron po obejrzeniu Pańskiej galerii nie tylko czuje turystyczny imperatyw, by odwiedzić kiedyś Węgrów i Sokołów, ale jeszcze znajduje bliskie własnemu sercu tematy i nastroje. Może to najlepszy wyznacznik czyjegoś artyzmu, gdy nieznajomy przechodzień powiada - Tak, to o mnie.

Jeszcze słowo o tym, co mnie do Pańskiej galerii przywiodło. Otóż były to fotografie z ubiegłorocznego koncertu Pani Edyty Geppert w Węgrowie. Znakomite. 

Jedna z nich - druga w kolejności, tuż poniżej Pańskiego komentarza - zapadła gdzieś we mnie głęboko i ciągle na mnie patrzy. Mam przyjemność znać Panią Edytę; od lat z szacunkiem i sympatią śledzę jej artystyczną drogę. Wiele razy ją portretowano, nierzadko świetnie. Ale mam wrażenie, że jakąś ważną prawdę - o niej, o nas, o życiu - Pan zatrzymał w kadrze jako pierwszy.

Poza gratulacjami chciałabym zapytać, czy jest możliwość uzyskania odbitki tego jednego zdjęcia? Jestem tradycjonalistką i internet internetem, ale bardzo bym chciała mieć je w domu legalnie, z błogosławieństwem Autora...

Serdecznie Pana pozdrawiam z nad Warty

Patrycja Tomczak